Çok kaliteli balı olan bu bitki, iyi bir mera bitkisi olmasının yanında, yeşil gübre bitkisi ve tıbbi bitki olarak da yetiştirilmektedir. Kuzey Amerika orijinli bir bitki olan arı otu, Faselya adıyla anılan, (Phacelia tanecitifolia Bentham.), iklim faktörleri yönünden Kaliforniya' nın sahile yakın bölgelerindeki mer'alarda, Nevada'nın dağ ve tepe eteklerinde doğal olarak bulunmaktadır.
Denizden yüksekliği 500 metreye kadar olanbölgelerde ve çoğunlukla taşlık ve kayalık alanlarda dikkati çekmektedir. Çok iyi bir nektar ve polen kaynağı olması nedeniyle Almanya ve Doğu Avrupa ülkelerinde kaba yem üretiminden ziyade arı mer'ası olarak kullanılmaktadır. Özel bir toprak isteği olmayan,değişik topraklarda yetişebilen arıotu, 60-110 cm boylanabilen, dik gelişen tek yıllık birbitkidir.
Toprak Hazırlığı
Tohumlar çok küçük olduğu için iyi bir tohum yatağının hazırlanması gerekmektedir. Teks türü ve drenajına özen gösterilmelidir.Ekimde yanmış çiftlik gübresi veya 5 er kg saf azot (N) ve fosfor (P2O5) verilmesi yararlı olmaktadır.
Ekim zamanı; doğal yetişme alanları göz önünde alındığında ülkemizde kıyı ılıman geçen sahil yörelerinde ve Çukurova'da kışlık olarak ekilen bubitkinin, kış aylarının soğukgeçtiği yerlerde toprak ve hava sıcaklıklarının elverdiğiilk zamanda yazlık ekim olarak yapılması düşünülmelidir. Yani kışları sert geçen bölgelerimizde ilkbahar ekimi yapılmalıdır.
Ekimi, çiçeklenme süresini artırmak amacıyla bir kaç defada2-3 hafta aralıklarla yapmak çiçeklenme periyodu uzatılabilir.
Su seven bir bitki olarak bilinen arı otunun, sulama yapılarak vejetatif dönemini uzatmak yoluyla çiçeklenme süresini artırmak ve bitkinin tohum olgunluğunu geciktirmek de mümkündür.
Ekim Şekli
Makineli ekim veya elle serpme şeklinde olabilir. Sıraya ekimde, sıra arası 20-30 cm arasındadır. Dekara atılacak tohum 1,5-2 kg olup 1-2cm derinliğe bırakılmalıdır. Elle serpmede daha fazla tohum kullanılabilir.Kullanım amacı; genel olarak nektar ve polen kaynağı olanarı otu silo yemi olarak da kullanılabilmektedir. Yapılan bir çalışmada; bitkilerin 15 ve 30 Eylül ile 15 Ekim tarihlerinde yapılan ekimlerde bitkilerin mart aylarının başlarından nisan ayının sonuna kadar, 15 Ekimden sonra yapılan ekimlerde ise mart ayının sonundan mayıs ortasına kadar çiçeklendiğ itespit edilmiştir. Erken ekimlerde maksimum çiçeklenme 6000 adet/m2 ye ulaşırken Ekim sonu ve Kasım aylarındaki ekimlerde en üst nokta 9000 adet/m2 olmuştur. Aynı çalışmada arı yoğunluğunun,en üst noktada 200 arı/m2 (60-200 arı/m2)olduğu saptanmıştı.
Yapılan diğer bir çalışmada ise; arıların arı otunu daha çok nektar kaynağı olarak kullandıkları, bu sayede daha iyi koloni populasyon gelişimi sağladıkları saptanmıştır. Arılı çerçeve sayısı, yavrulu alan miktarı ve koloni ağırlığı gibi özelliklerde iyileşme sağlanmıştır.
Bununla birlikte arıların topladıkları polen miktarlarına arı otunun katkısı % 5,19 gibi düşü düzeylerde kalmıştır.
Arı otunun silo yemi olarak kullanılması durumunda %50 ve yatam çiçeklenme zamanında biçilir. Silaj yapımında melas, hububat kırması gibi enerji açısından yüksek katkı maddeleri kullanmak silaj kalitesini artırmaktadır. Hem polen ve nektar hem de yem kaynağı olarak kullanılması daha ekonomik olmaktadır. Bu durumda çiçeklenmenin iyice azaldığı zaman biçilerek silaj yapılmalıdır. Ayrıca, arı otu fiğ gibi baklagillerle karışım halinde ekilebilir ve 1600-1900 kg/da yeşil ot verimi sağlanabilir. Bazı yıllarda bu verim 2500-3000 kg/da olabilmektedir.
Tohum amaçlı yetiştirmede yabancı otlarla mücadele, temiz tohum elde edilmesi için gerekli olmaktadır. Ayrıca, tarlanın tekrar bu amaçla gelecek sene kullanılması ile de yabancı otların istilasından korunmuş olunur. Bakım işleri yerine getirildiği takdirde, tohum toplanmadan aynı yeri gelecek sene kullanmak da mümkün olabilir.
